Rozdział 38-Twarda maska straciła swoją ważność

Przerażona chwyciłam się za głowę,teraz już nie wiedziałam czy on żyje czy też nie.Przeczesałam nerwowo moje włosy,po czym z wielką trudnością przeniosłam Justina na tylne siedzenie.
Usiadłam za kierownicą i wzięłam głęboki oddech,po czym złapałam za głowę.
Nie wiedziałam co w tej chwili mam zrobić.Boję,że go zabiłam.Działając spontanicznie,pojechałam do najbliższego szpitala,choć nie było to łatwe,gdyż nie widziałam gdzie jestem,napotykając przechodnich dowiedziałam się gdzie mogę znaleźć szpital.
Gdy tylko dojechałam zawołałam ratowników pogotowia.
Przerażona patrząc jak mężczyźni zabierają Justina na noszach,ruszyłam za nimi,kiedy znajdowaliśmy się we wnętrzu szpitala,ratownicy nie pozwoli mi iść dalej za nimi.
Przerażona musiałam czekać w poczekalni.
Kiedy niecierpliwe czekałam,ruszyłam ku pustemu korytarzowi,po czym oparłam się o ścianę i powoli zsunęłam się po niej,westchnęłam głośno,chowając głowę w kolana,momentalnie rozpłakałam się jak mała dziewczynka,biorąc kolejny oddech ciężko zawyłam.
Czułam się winna...samotna i przerażona.Czułam,że moje serce nie wytrzyma tego napięcia.
Nie przestawałam płakać i rozglądać się dookoła,mając nadzieję,że wszystko będzie dobrze,wpiłam mój wzrok w sufit,a każda łza powoli spływała po moich policzkach.
Nagle podszedł do mnie lekarz
-To Pani przywiozła tego Pana?-zapytał,szybko otarłam łzy i wstałam
-tak to ja-odpowiedziałam nerwowo
-niech Pani się nie denerwuje z chłopakiem jest już dobrze-powiedział i posłał sympatyczny uśmiech
spojrzałam na niego z pełną nadzieją
-naprawdę?-zapytałam dla pewności
-tak,jak Pani chce do niego pójść to jest w pokoju 9-odpowiedział sympatycznie,ucieszona przytuliłam lekarza i pobiegłam ku pokojowi numer 9,odchodząc od lekarza usłyszałam jego słowa
-ach ta miłość-samowolny uśmiech zakwitł na mojej twarzy.
Kiedy weszłam do pokoju 9,zobaczyłam Justina,który był nieprzytomny,po cichu podeszłam do niego,idąc jak w transie obserwowałam jego twarz,którą widziałam już z milion razy,lecz teraz ona jest jakaś inna...jest moją hipnozą.
Usiadłam obok łóżka,po czym dłonią objęłam jego twarz.
Dzisiaj po raz pierwszy poczułam,że mogłam stracić coś dla mnie bardzo ważnego...(moje serce zabiło mocniej) moją pierwszą miłość.
Zabrałam moją dłoń z twarzy Justina,po czym przyłożyłam ją do moich ust,a po chwili słone łzy spływały po moich policzkach
Czułam się strasznie winna! To przeze mnie Justin musi tutaj leżeć!
Moje pojedyncze łzy zamieniły się w potok łez i wielką rozpacz,chwyciłam dłoń szatyna,po czym pocałowałam ją i spojrzałam na jego spokojną twarz.
-kocham cię-wyszeptałam-nawet nie wiesz jak bardzo-dodałam,delikatnie położyłam moją głowę na łóżko,mocno trzymając jego dłoń i płacząc po cichu.
-nie płacz kochanie-usłyszałam zachrypnięty głos szatyna,na jego głos otworzyłam oczy i spojrzałam na niego,jego miodowe oczy były wpatrzone we mnie,szybko otarłam łzy
-wcale nie płacze-odrzekłam,po czym odsunęłam się od łóżka i ruszyłam ku oknu szybko ocierając mokre policzki.Cały czas czułam na sobie jego wzrok,przez który mój oddech był niespokojny.
On ci się nie podoba-wciąż powtarzałam sobie te słowa.Napięcie odwróciłam się,zaskoczona uderzyłam w pierś szatyna,nasze oczy się spotkały tym razem za blisko
-co ty robisz?-zapytałam nerwowo-powinieneś leżeć-dodałam,a moje ciało odmawiało posłuszeństwa
-cała drżysz-szepnął,a jego głos był tak hipnotyzujący,że moje oczy szalenie obserwowały całą jego twarz
-ja nie chciałam-rzekłam,a moje oczy momentalnie zaszkliły się
-nic się nie stało,wiem,że dobrze się o mnie zatroszczyłaś skoro jestem w szpitalu-rzekł nie odrywając ode mnie oczu.
Nagle poczułam,że moja twarda maska straciła ważność,czułam,że cała mięknę,ponownie staje się kruchą dziewczynką z Nowego Yorku.
Z troską patrzyłam na Justina,który nie odrywał ode mnie wzroku,po czym wtuliłam się w jego pierś,a po chwili poczułam jego dłoń głaszczącą moją głowę.Czułam się dobrze,mogę powiedzieć,że wspaniale,jego ramiona są dla mnie największym ukojeniem.
Powoli odsunęłam się od szatyna,patrząc w jego oczy,nasze usta zbliżały się ku sobie,aż w końcu poczułam jego słodkie pulchne wargi,które cmoknęły moje usta,po czym napięłam się i pogłębiłam pocałunek,który stał się walką o dominację,choć w tej chwili czułam,że świat przestał istnieć,nie potrafiłam się oprzeć prawdziwemu pragnieniu.Nie mogłam przestać,to stało się poza moją kontrolą,choć to było cudownym uczuciem,oderwaliśmy nasze usta,a nasze oddechy były nie równe.
Obydwoje milczeliśmy,a ja w środku czułam się szczęśliwa całkowicie wypełniona tym czego pragnęłam od tak dawna.
-Justin-rzekłam szeptem,szatyn czekał wyczekująco na moje słowa,lecz usłyszałam krzyki znajomych mi głosów,obydwoje przenieśliśmy nasze oczy na drzwi
-tutaj was mamy!

_____________________________________________________
HEJ KOCHANIE !! :D
ALE MIAŁAM WENĘ ^^ NAPRAWDĘ CHCIAŁAM ZROBIĆ DŁUŻSZY ROZDZIAŁ,ALE CHCIAŁAM,ŻEBY ON MIAŁ TAKĄ DŁUGOŚĆ :D
MIMO WSZYSTKO JESZCZE DZISIAJ DODAM ROZDZIAŁ DO DRUGIEGO OPOWIADANIA I CZEKAJCIE NA KOLEJNY ROZDZIAŁ

KOMENTUJCIE !!